ฤดูเมฆลอยต่ำ
พัดคนในความทรงจำแจ่มฟ้า
ดั่งเห็นรอยยิ้มเต็มตา
กลิ่นความสุขมาอบอวล
ฤดูลมฝนล่อง
ฉันมองเมฆต่ำลมหวน
เส้นขอบฟ้าสุริยันรัญจวน
สั่นซวนเซใจในคำนึง
ผ่านแล้วใช่เพียงผ่าน
ฤดูกาลวานรำลึกถึง
จะกี่เดือนกี่ปียังตราตรึง
สายฝนพรำรำพึงในใจ
เรายังอยู่ที่นั่น
ณ ที่นั่นเรายังเยาว์สดใส
ทุ่ง ฟ้า ลม ยังห่มกอดเราไว้
แนบแน่นงามในสถิตนิจนิรันดร์
ไม่เคยลืมแม้ลาจาก
ความจากพรากแค่โศกศัลย์
เมื่อชีวิตมีวิถีของมัน
ความรักนั้นก็เดินทางอย่างเข้าใจ
ขอบคุณนะความรู้สึกดีๆที่มีให้
มันลุ่มลึกดำดิ่งยิ่งอ่อนไหว
ทุกคราวครั้งเห็นเมฆต่ำย้ำหัวใจ
ความรักให้อะไรมากกว่าน้ำตา
บทกวี แผ่นดินของเรา
กวี เพลงนิรันดร์
ที่มา จากมติชนสุดสัปดาห์
ฉบับวันที่ 23-29 กรกฏาคม 2553
No comments:
Post a Comment
เชิญร่วมแสดงความคิดเห็นต่างๆได้นะครับ